از اشتباهاتی که هیشوخت فراموشش نخواهم کرد، اینه که سه چار ساعت قبل از بازی استقلال پدیده به سمت خونه م که تو حلق استادیومه راه افتادم! یک ساعت و نیم با محمد و سما به هر دری میزدیم راهی که قفل نباشه به اون سمت پیدا نمیکردیم، و بعد از اون بی خیال ناهار خوردن و هر کاری کردن شدیم، من میدون فردوسی که سه چار تا ایستگاه اتوبوس تا استادیوم فاصله داره از بچه ها جدا شدم و پیاده راه افتادم سمت خونه. در طول مسیر، نسبت خانوم ها به آقایون یک به دویست و پنجاه بود! اصلا و ابدا هیچ ایده ای نسبت به کاری که کرده بودم نداشتم و نمیدونستم به خونه میرسم یا قبل از اون میشینم و های های گریه میکنم و یا حتی غش میکنم همین وسط میوفتم. فقط یادمه اوایل با دقت راه میرفتم و بعد از اینکه یکی از مزاحم ها، مرزهای کلام رو درنوردید و در فاصله پنج سانتی گوشم شیپور زد (!)، بیخیال دقت و تعجب و وحشت شدم و با حداکثر سرعتی که میتونستم به سمت خونه یه چیزی بین راه رفتن و دویدن کردم!!
خلاصه که میخوام بگم، فارغ از هر حرف تکراریی، فارغ از هر انتقاد و پیشنهادی که اصلا به درد مردمان سرزمینمون نمیخوره دیگه، اگه خونت نزدیک استادیومه و خانوم هستی از هف هش ساعت قبل بازی تو خونه بمون یا اگه نشد تا دو سه ساعت بعد بازی خونه نیا!
درباره این سایت